Prawidłowa termoizolacja ścian zewnętrznych poprawia jakość życia mieszkańców oraz jest kluczem do uzyskania certyfikatu jak najwyższej klasy energetycznej budynku.

Poza tym ocieplenie nie tylko chroni dom przed utratą ciepła, a ściany przed wpływem czynników zewnętrznych – pogodą, uszkodzeniami mechanicznymi czy rozwojem mikroorganizmów. To także sposób na elegancki i ciekawy wygląd elewacji, która wyróżni dom z otoczenia.

Po zainstalowaniu na ścianach płyt termoizolacynych (ze styropianu lub wełny mineralnej) należy nałożyć kolejne powłoki, które z jednej strony zapewnią trwałość systemu ocieplenia, zaś z drugiej dadzą wymarzony efekt estetyczny.

Podczas prac warto pamiętać o trzech istotnych elementach. Są to:

Po pierwsze – staranne wykonanie warstwy bazowej,
Po drugie – wybór odpowiedniego tynku,
Po trzecie – zabezpieczenie systemu ocieplenia.

Warstwa bazowa – źródło trwałości

Warstwa bazowa to po prostu siatka z włókna szklanego zatopiona w zaprawie klejącej na powierzchni płyt termoizolacyjnych. Stanowi ona bardzo ważną ochronę zarówno dla płyt, jak i całego systemu ociepleniowo-tynkarskiego oraz odpowiada za jego trwałość i odporność przed wszelkimi uszkodzeniami. Dlatego warstwę bazową trzeba wykonać z wysokiej jakości materiałów – zaprawy klejącej i siatki. Produkty powinny zapewniać jak najwyższą elastyczność.

Ważny jest właściwy tok prac. Warstwę bazową wykonuje się nie wcześniej niż po 24 godzinach od montażu termoizolacji. Na płyty nakłada się równomierną warstwę kleju, po czym przykłada pas siatki. Ruchami pacy, od środka pasa ku brzegom, zatapia się siatkę w całości, pośrodku warstwy kleju o grubości zalecanej przez producenta systemu ociepleń. Warto pamiętać o tej zasadzie – warstwa bazowa o nieodpowiedniej grubości lub ze źle zatopioną siatką znacząco zmniejsza swe właściwości.

Jacek W. Kulig, dyrektor techniczny Dryvit Systems, ostrzega: – Kardynalnym błędem jest rozpięcie siatki na ścianie, a następnie nakładanie kleju! Taka metoda pracy dyskwalifikuje wykonawców. Co gorsza, tak wykonana warstwa bazowa nie spełnia swoich zadań – trzeba ją usunąć i wykonać od nowa, w prawidłowy sposób.
Starannie trzeba wykonać wszelkie detale. Dotyczy to np. narożników otworów okiennych, w których należy zatopić ukośne siatki, czy poprawnego założenia wymaganych uszczelnień.

Tynk – do wyboru, do koloru

Końcowy etap to nadanie elewacji upragnionego wyglądu. Można go uzyskać za pomocą tradycyjnych tynków i farb akrylowych, silikonowych, silikatowych i mineralnych w dowolnym kolorze. Innym sposobem jest wybór nowatorskich tynków i farb specjalnych o ciekawej strukturze. – Tynk Ultra-Tex do złudzenia przypomina mur z cegły, tynk Lymestone wygląda jak piaskowiec, a Ameristone – jak granit.

Są za to lżejsze i tańsze niż cegła czy kamień oraz doskonale izolują. By osiągnąć oczekiwany efekt, można też dowolnie łączyć różne rodzaje tynków, tradycyjnych i strukturalnych – opowiada Jacek W. Kulig z Dryvit Systems.

Wierzchnie wyprawy tynkarskie nakłada się po dokładnym wyschnięciu warstwy bazowej, oczekując co najmniej dobę (zależnie od warunków atmosferycznych).

Należy ściśle przestrzegać zaleceń producenta co do sposobów i technik aplikacji tynków oraz właściwych temperatur i wilgotności podłoża i otoczenia. Trzeba unikać pracy w pełnym słońcu, a także chronić tynkowane ściany przed deszczem i wilgocią – w trakcie aplikacji oraz przez 24-48 godzin po jej zakończeniu. Najlepiej, gdy prace powierza się doświadczonym i wykwalifikowanym wykonawcom, przeszkolonym przez producenta systemów ociepleniowo-tynkarskich.

Ocieplenie pod ochroną

Podczas ocieplania domu nie wolno zapomnieć o ochronie układu ociepleniowo-tynkarskiego przed zniszczeniem. Niezbędne jest zabezpieczenie wszystkich jego krawędzi: dolnej (przy cokole), na stykach z innymi materiałami elewacyjnymi, przy ramach okien, na styku ściany z płaszczyzną konstrukcji dachu, itd.

Najlepszą metodą jest wywinięcie i zatopienie w kleju siatki zbrojącej oraz zastosowanie odpowiednich profili albo listew na wszystkich skrajnych krawędziach systemu. Dzięki temu płyty termoizolacji są w całości dobrze chronione przed wilgocią, brudem, porostami. Konieczne jest także wykonanie właściwych uszczelnień oraz obróbek blacharskich (m.in. parapety, czapki murów attykowych). Prace te należy wykonać natychmiast po zakończeniu prac tynkarskich tak, by od początku system ociepleniowy nie był narażony np. na szkodliwe czynniki atmosferyczne. – Pozbawienie systemu docieplenia takiej ochrony porównać można do zostawienie cennego kabrioletu na deszczową jesienną noc bez zamkniętego dachu! – przestrzega Jacek W. Kulig.

Warto także zadbać o dodatkowe zabezpieczenia, które dają grunty i farby ochronne. Jest to szczególnie ważne w czasie prac prowadzonych jesienią lub po wstrzymaniu cyklu budowy na okres zimy. W tym ostatnim wypadku należy wykonać szczelną warstwę bazową i zagruntować ją, a z aplikacją tynku poczekać do wiosny.